| Momenteel zijn er een 80-tal dumpsites in kaart
gebracht in de Noordzee en de noordoostelijke Atlantische
Oceaan, maar er zijn er wellicht nog veel meer. Op het
kaartje worden de tot nu toe gevonden dumpsites aangeduid
met een rood puntje.
Na de Tweede Wereldoorlog bleven verschillende landen
nog gedurende tientallen jaren munitie in zee dumpen.
Maar met het groeiend ecologisch protest in de jaren
zeventig nam het aantal dumpingen geleidelijk af, en
in veel landen is het nu verboden.
In de meeste landen geldt nu de 'niet aanraken' of "do
not touch" regel. Dit betekent dat de munitie in zee
blijft liggen waar ze is. Veelal hebben de landen nog
geen maatregelen genomen tegen een mogelijke milieuramp
in de toekomst.
Het grootste aantal ongelukken met gedumpte chemische
wapens gebeurde tot nu toe in de Baltische Zee. Vooral Deense vissers geraakten er betrokken bij ongelukken.
Een mogelijke reden voor dit groot aantal ongelukken
met Deense vissers is wellicht de gevoerde
politiek in Denemarken. Als visser ontvang je namelijk
een som geld voor elke granaat die je opvist en aan
land brengt. In sommige gevallen zijn er zelfs klompen
Yperiet (mosterdgas) opgevist, wat zware brandwonden
bij de bemanning van een schip kon veroorzaken.
|
Oorlogsmunitie
planning
Klassikale
sessie
